Blog

Miło jest poinformować, że Klienci Kancelarii wygrali prawomocnie proces przeciwko Mbank S.A. w Warszawie o zasądzenie zwrotu składek na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego (UNWW) przy kredycie hipotecznym.

Dla Klientów oznacza to zwrot kwoty przeszło 5.000 zł oraz brak obowiązku uiszczania składek na w/w "ubezpieczenie" w przyszłości.

W przypadku zainteresowania uzyskaniem pomocy prawnej w powyższym problemie, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.

Temat gorący w związku ze zbliżającym się wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U.UE.L.2016.119.1), zwanym w skrócie RODO.

Kancelaria wykonuje dla swoich Klientów dokumentację rekomendowaną do wdrożenia w przedsiębiorstwie w oparciu o posiadane wzory podstawowych dokumentó, tj. w szczególności polityki bezpieczeństwa danych osobowych, umowy o powierzeniu przetwarzania danych osobowych dla podwykonawców, upoważnienia do przetwarzania danych dla pracowników itd.

Zapraszam do kontaktu w celu spotkania i dostosowania rozwiązań do Państwa potrzeb.

W kojelnym wpisie na blogu Kancelarii chciałem rozpocząć i oprzeć się we wpisie na wygranej Klientów Kancelarii w sprawie przeciwko mBankowi o zwrot opłat z tytułu składek na poczet Ubezpieczenia Niskiego Wkładu Własnego (UNWW).

Tytułem krótkiego wyjaśnienia - UNWW jest bardzo popularnym dodatkowym zabezpieczeniem w kredytach hipotecznych.

Enigmatyczność zapisów umowy dotyczącego tego "ubezpieczenia" prowadzi do stwierdzenia, że powyższe ubezpieczenie jest de facto dodatkowym zarobkiem banku, a to z kilku względów.

Po pierwsze, umowa UNWW jest umową pomiędzy bankiem a ubezpieczycielem, a konsument nie ma możliwości zapoznania się z treścią umowy, nie ma możliwości zapoznania się choćby z ryzykami, jakie obejmuje to ubezpieczenie, a więc nie wiadomo, na co płacimy składki ubezpieczeniowe.

Po drugie, banki nie oferowały tego ubezpieczenia jako opcjonalne zabezpieczenie kredytu, a ograniczało się do wyboru zero-jedynkowego, tj. albo zawierają Państwo umowę kredytu z UNWW albo nie zawierają Państwo umowy kredytu w ogóle.

Dalej, nie wiadomo jaki procent stanowi przedmiot ubezpieczenia, wczesniejsze umowy zawierają zapisy, które naliczały składki od całej kwoty kredytu(!), nie ma warunków zakończenia UNWW itd.

Powyższe stanowisko potwierdzał wielokrotnie Rzecznik Finansowy.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w całości potwierdził żądanie pozwu i zasądził zwrot całości składek opłaconych przez Klientów na rzecz banku od początku trwania umowy.

Obecnie oczekujemy na ewentualną apelację banku.

Jeżeli jesteś zainteresowany udzieleniem pomocy prawnej w zakresie dochodzenia zwrotu składek uiszczonych na poczet UNWW, zapraszam do kontaktu.

Kancelaria prowadzi dla swoich Klientów sprawy dotyczące zwrotu potrąconych przez ubezpieczycieli opłat likwidacyjnych w ramach tzw. polisolokat, tzn. polis na życie z funduszem kapitałowym.

Zgodnie z ugruntowanym już orzecznictwem w tym zakresie, zapisy wielu tego typu umów dotyczących opłat likwidacyjnych są klauzulami abuzywnymi w rozumieniu Kodeksu cywilnego i naruszają prawa konsumentów.

Jeżeli zatem zastanawiasz się, czy nalezy Ci się zwrot pobranej przez ubezpieczyciela kwoty tytułem opłat likwidacyjnych, skontaktuj się z Kancelarią w celu oceny zapisów umowy.

Podobnie w sytuacji, w której umowa nadal trwa. Kancelaria zapewnia wsparcie przy rozwiązaniu umowy i dochodzenia zwrotu następczo naliczonych i potrąconych opłat likwidacyjnych.

U niektórych pracodawców istnieje uzasadniona okolicznościami potrzeba wprowadzenia lunchbreak, czyli przerwy w ciągu dnia pracy pracownika(ów), kiedy to pracownik nie znajduje się do dyspozycji pracodawcy, a może czas wolny spożytkować w sposób dowolny.

Uzasadnienie wprowadzenia powyższego rozwiązania jest różnorakie, np. rozkład działań w zakładzie pracy, chęć podziału dnia pracy pracowników dla wywołania większej wydajności itp.

Ustawodawca dopuszcza wprowadzenie lunchbreak w art. 141 Kodeksu pracy, zgodnie z którym:

• 1. Pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy nie wliczaną do czasu pracy, w wymiarze nie przekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych.
• 2. przerwę w pracy, o której mowa w § 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalania regulaminu pracy.

Najważniejszą kwestią związaną z wprowadzeniem lunchbreak jest obowiązek ujęcia go w ramy wewnętrznych aktów prawa pracy w zakładzie pracy albo w umowie o pracę.

W przypadku pracodawców niezobligowanych do wprowadzenia regulaminu pracy, pozostaje wyłącznie droga zawarcia powyższego postanowienia w umowie o pracę.

Zaznaczyć należy ze szczególną stanowczością, że lunchbreak nie może być domniemany, tzn. nie może wynikać z faktu, że pracownik ma uprawnienie korzystać z przerwy w pracy na podstawie bliżej nieokreślonych ustaleń. A zatem, ustanowienie lunchbreak winno odbyć się poprzez wpisanie stosownego porozumienia oraz warunków udzielania przerwy do umowy o pracę.

W innym przypadku bowiem pracodawcy grozi, że pracownik wystąpi – skutecznie – o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za cały okres pracy w tymże systemie.

Zgodzić się ponadto należy ze stanowiskiem prezentowanym w literaturze przedmiotu [A. Sobczyk (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. 3, W-wa 2017, komentarz do art. 141), że nawet w przypadku uregulowania stosunków pracy u pracodawcy układem pracy lub regulaminem, nic nie stoi na przeszkodzie, aby lunchbreak wprowadzać wyłącznie w drodze porozumień w umowach o pracę z konkretnymi pracownikami.

Wprowadzenie lunchbreak nie wpływa na inne przerwy w czasie pracy przysługujące pracownikowi (np. 15 minut przerwy śniadaniowej, 30 minut przerwy pracownika młodocianego).